Dzień 120. O tym, jak nienawidzę białych furgonetek.

A tak właściwie to wszystkich samochodów, które sterczą mi w kadrze, kiedy tego nie chce.

Aż chyba zrobię z tego faktu serię.

No bo trzeba przekuwać minusy w zalety...

Dzień 119. Kawałek forsycji.

Forsycja, a taka podobna do storczyka cambria, a raczej moich zdjęć tegoż z zeszłego roku ;)

Dzień 118. Nie ma jak wiosna.

Makro w plenerze ma to do siebie, że słońce musi być przytłumione chmurami, bo inaczej nic z tego.

No więc dzisiaj było tu dość pochmurno, to i się udało kilka ujęć...

P.S. Aktualizacja: tak się spieszyłam, że nawet dni pomyliłam. Cóż, czekam na weekend... ;)

Dzień 117. Stali bywalcy stadionu.

Gołębie. 

Tak, dokładnie. 

Nawet w trakcie meczu wlatują na murawę, w miejsca gdzie akurat nie ma piłkarzy, oczywiście. 

Chyba mają gniazdo gdzieś pod dachem ;P

Dzień 116. Ten sam kadr, tak jakby.

Taak, a miałam iść nad morze. Tymczasem niebo było tak nieciekawe, że się odechciało.

Dzień 115. Wzór brzozy.

Taaak, w sepii...

Dzień 114. Świeci...

słońce za plecami.

Dzień 113. Trochę ogródka.

Uwilbiam te pnące kwiatki, a wciąż nie wiem, jak się nazywają... :(

Dzień 112. Na placu.

Po drodze mijam plac przed kościołem Św. Jerzego (?)

Słońce jest już dość wysoko o wpół do siódmej, stety niestety ;)

Dzień 111. Kot pod Siódemką.

A tak sobie zaszłam w inną uliczkę niż zwykle :)

A kot zawsze przyciąga mój wzrok, naprawdę, kota wypatrzę wszędzie. :)

Dzień 110. Mam balona!

Radość dziecka - oto co chciałabym odzyskać.

Chociaż... może ja nigdy jej nie miałam?

Dzień 109. Rankiem pod Stacją Sopot.

Zauważyłam już latem, że mam straszną słabość do sepii. Wygląda jakoś tak... lepiej. ;)

Dzień 108. Sopot, dzień pierwszy.

I tak oto zaczęło się moje wstawanie ze słońcem.

(Każde dobrowolne i fotograficzne się absolutnie nie liczy!)

Dzień 107. Wariacja wiosenna.

Taki dzień dzisiaj, że i nastrój wiosny odwróciłam.

A od jutra pojawią się częściej zdjęcia Sopotu, jak sądzę.

Dzień 106. Jednak katedra, jednak drzwi.

Portal kościoła Św. Barbary.

Dzień 105. Loggia

Czy też coś w rodzaju wykusza (wykuszu?) w starym Dolnym Wrzeszczu.

Och, uwielbiam takie detale :)

Dzień 104. Bursztynowo

W końcu cieplej, to i milej się z domu wychodzi.

Dzień 103. Krata okienna.

We wtorek śpiewamy z chórem (scholą, to znaczy, kameralną) na bierzmowaniu w Św.Barbarze, ale 

niestety zdjęcia katedry średnio wyszły i to podoba mi się bardziej. 

We wtorek może pójdzie lepiej :)

Dzień 102. Ogrodzenie.

Źle się poczułam jak tylko wróciłam do domu i ostatkiem sił wrzucam. opis jutro :)

Uptade: Wczoraj miałam pierwszą lekcję włoskiego z włoszką, które zaistniały dzięki wolontariatowi.
 Dzięki temu będę poruszała się w starszej części mojej dzielnicy Wrzeszcza i szukała ciekawych detali w każdy piątek :)

Dzień 101. Linie i fałdy.

Nie każdy dzień kończy się wstawieniem czegoś dobrego, ale zawsze to codzienne ćwiczenia...

Dzień 100. Pod numerem 9.

Na setny dzień roku powinno się zrobić coś bardziej specjalnego, ale niestety dzisiaj nie miałam nawet siły zabrać lustrzanki do ciężkiej już torby.

Drzwi na terenie dzielnicy stoczniowej. 

[Lepsze odejście niestety równa się wejściu pod koła samochodów ;/]

Dzień 99. Odbicie.

A może... lustra są wszędzie.?

Dzień 98. Gardenia.

Gardenia. "Wybuchł" jeden kwiat, a ile zapachu.

Dzień 97. Grejpfrut

Wysycha, ale wciąż jakieś krople jeszcze się tlą...

Dzień 96. Witryna.

Dzisiaj po drodze ze szkoły zajrzałam w witrynę dawno nieczynnego zakładu fotograficznego, bo zawsze podobała mi się ta stara fotografia młodej pary.

A pamiętam jak zakład jeszcze działał... sama zanosiłam tam klisze...

Dzień 95. A kluczyk.?

W poszukiwaniu klucza, własnej drogi, wciąż i wciąż i od początku.

Dzień 94. Razem czy przeciw sobie.

Trochę poniosła mnie fantazja, bo ostatecznie musiałam wrócić na ziemię ;)

Tak oto szminka wylądowała na mapie wprost naprzeciwko samochodu.

Dzień 93. Zima tej wiosny.

Może jest jednak nadzieja...

Dzień 92. Kolegiata.

Sąsiednia parafia do mojej, piękna kolegiata na dawnej ulicy Czarnej.

Dzień 91. Kibice.

Minuta 20. meczu była minutą poświęconą dwóm ofiarom wypadku kibiców wracających z Gliwic.

Przez całą pierwszą połowę meczu panowała cisza, a kibice stali.

Dla mnie to piękne świadectwo wspólnoty...